ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!
ΝΕΟΚΕΪΝΣΙΑΝΙΣΜΟΣ ή ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;
Με αφορμή ένα πρόσφατο άρθρο ενός οικονομικού συμβούλου του προέδρου Ομπάμα, στο «Ε», του Gerard Epstein, ο οποίος, χωρίς να κάνει ούτε μία αναφορά στον Κέϊνς, κατονόμασε και υπέδειξε τις Τράπεζες, το Τραπεζικό Σύστημα και τα Τραπεζικά Προϊόντα – Παράγωγα, ως τους μόνους υπεύθυνους για την παρούσα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, θυμήθηκα κάποιο κείμενο, που είχα δημοσιεύσει στο facebook, ήδη από την αρχή της κρίσης. Είχα γράψει τότε:
«Ήδη από το 1936, όταν εκδόθηκε η "Γενική Θεωρία" ο Κέϊνς (John Maynard Keynes) θεωρούσε και υποδείκνυε το νομισματικό και γενικότερα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ως τον ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ για την επίτευξη πλήρους απασχόλησης.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ τότε. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ σήμερα.
Ο Κέινς έγραψε το 1936, ότι ακόμα και η πιο ενεργητική και αποτελεσματική νομισματική πολιτική είναι ανίκανη να αντισταθμίσει την κερδοσκοπική ψυχολογία των αγορών χρήματος και κεφαλαίου και να διαμορφώσει ένα σταθερό και αρκετά χαμηλό επιτόκιο, ικανό να ενθαρρύνει το απαιτούμενο επίπεδο ιδιωτικής επένδυσης για την επίτευξη πλήρους απασχόλησης.
Το 2011, οι ισχυροί της Ευρώπης, αδυνατούν να εξασφαλίσουν ενεργητική και αποτελεσματική νομισματική πολιτική, ικανή να αντισταθμίσει την κερδοσκοπική ψυχολογία των αγορών χρήματος, με αποτέλεσμα τους "εκβιαστικούς" όρους δανεισμού, ...που υφίσταται η χώρα μας, τις ζοφερές αυτές μέρες που διανύουμε».
Άκουσα με ευχάριστη έκπληξη, ηγετικό στέλεχος της αριστεράς, να λέει επιτέλους το αυτονόητο: «Που βρήκαν οι ισχυροί της τρόϊκας τα χρήματα που μας δανείζουν σήμερα;» αναρωτιόταν το στέλεχος αυτό.
Και συνεχίζω εγώ. Τα χρήματα που έχει, διαχειρίζεται και δανείζει το κεφάλαιο, δεν «παρήχθησαν» από μόνα τους. Τα παρήγαγε η πραγματική εργασία, πραγματικών ανθρώπων. Το κεφάλαιο (σύμφωνα πάντα και με τη Μεγάλη Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος) δεν «αυγατίζει» ή και όταν το κάνει, το «αυγάτισμα» αυτό δεν αποτελεί πραγματικό και «υγιές» χρήμα. Άρα, αυτονόητο είναι ότι μας δανείζουν τα ίδια μας τα χρήματα.
Οι «κασσάνδρες» της αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής (κάποιοι και σε πολύ όψιμη πλέον ηλικία) ακόμα και σήμερα, δεν ντρέπονται να επαναλαμβάνουν χαιρέκακα, ότι σωστά τιμωρείται ο Ελληνικός Λαός, γιατί «για δεκαετίες ξόδευε περισσότερα από όσα παρήγαγε». Τα έχουμε μάλλον μπερδέψει. Που τα ξόδευε ο λαός; Στην τροφή του; Στο ντύσιμό του; Στη στέγασή του; Στην εκπαίδευση των παιδιών του; Στην υγεία του; Στη διασκέδασή του; Στα αυτονόητα δηλαδή; Και ποιος ή ποιοι εισέπρατταν (habeas corpus); Και τι τα έκαναν;
Στην πραγματική οικονομία – και όχι σε αυτήν των αριθμών και των συστημάτων – το «κεφαλαιακό αγαθό» είναι ό,τι παράγεται από την πραγματική απασχόληση. Το «κεφαλαιακό κακό» είναι ό,τι παράγεται από την εκμετάλλευση της αξίας της πραγματικής απασχόλησης. Τα δύο αυτά συγκρούονται από την αυγή της ανθρωπότητας, με το δεύτερο να υπονομεύει το πρώτο.
Και συνέχιζα τότε, στις παρατηρήσεις μου, στην αρχή της κρίσης:
«Ο Κέινς προτείνει το μοντέλο οικονομίας, όπου η επιχειρηματικότητα, οι εργαζόμενοι και το κράτος συνεργάζονται και δημιουργούν την αναγκαία ζήτηση, που με τη σειρά της εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση, άρα την εξασφάλιση των προς το ζην και ξοδεύειν, άρα την αύξηση του κύκλου των εργασιών, επομένως την αύξηση της ίδιας ...της απασχόλησης. Είναι ο μόνος υγιής κύκλος ανάπτυξης.
Η αφελής αντίληψη, που την υποστήριξαν - δεν πιστεύω να εξακολουθούν - αρκετοί "οικονομολόγοι", ότι η αγορά έχει την ικανότητα της αυτορρύθμισης, έχει αποτύχει παταγωδώς. Δεν έλαβε υπόψη της, ότι από την αυγή της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος δημιούργησε μόνος του συνθήκες ελέγχου μέσα από τις οργανωμένες κοινωνίες, που επέλεξε ο ίδιος να συστήσει. Χωρίς τους μηχανισμούς ελέγχου ήξερε ότι θα βασίλευε ο "νόμος της ζούγκλας".
Εάν δεν υπήρχε η ανάγκη της δημιουργίας κοινωνικών μηχανισμών διασφάλισης της δίκαιης κατανομής του "πλούτου" της "ομάδας" και της προστασίας των "αδύνατων κρίκων" της, ο άνθρωπος δεν θα οργανώνονταν ποτέ σε ομάδες, πόλεις, κράτη και ομάδες κρατών (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση).
Η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα, είναι ότι, σε αντίθεση με τα ζώα, που εξολοθρεύουν τα αδύνατα μέλη της αγέλης, ο άνθρωπος επέλεξε συνειδητά να προστατεύει τα αδύνατα μέλη της κοινωνίας. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η περιβόητη Οικονομική και Νομισματική Ένωσή της (ΟΝΕ) δείχνει αγελαία συμπεριφορά, το όλο εγχείρημα έχει μάλλον αποτύχει».
Και επειδή πολλοί (ειδικά στις μέρες μας) αναφέρονται στον Κέϊνς, χωρίς να γνωρίζουν τις θέσεις του, προσθέτω μόνο αυτό, που εγώ ονομάζω «το αυγό του Κέϊνς» (κατά το γνωστό «το αυγό του Κολόμβου»). Η συμβολή μου σε αυτό είναι μόνο παραστατική και αναλυτική. Η πρωταρχική ιδέα ανήκει στον Κέϊνς.
Ο Κέϊνς υποστήριξε ότι το κεφάλαιο (το χρήμα) δεν πρέπει να παράγει τόκο (δεν πρέπει να υπάρχει επιτόκιο ή στην εσχάτη των περιπτώσεων πρέπει να υπάρχει «λελογισμένο» -λογικό- επιτόκιο). Η ύπαρξη του τόκου «καταστρέφει» την αξία του κεφαλαίου! Δύσκολο να το καταλάβουμε. Ίσως όμως μετά το παράδειγμα που θα αναφέρω, να το κατανοήσουμε επιτέλους:
- - - Έστω, μία «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ». Όπου «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ένα κυρίαρχο κράτος, ένα κυρίαρχο σύστημα, ένα μοντέλο προς εξέταση, με τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές, με το εργατικό του δυναμικό, με την παραγωγή του, με τις αξίες του κλπ.
Έστω, ότι αυτό εκτιμάται ότι αξίζει σήμερα, συνολικά, 100 αντιπροσωπευτικές μονάδες. Τότε, σήμερα, η αξία της κάθε μίας αντιπροσωπευτικής μονάδας (δες συνάλλαγμα ή τραπεζογραμμάτιο του κυρίαρχου αυτού συστήματος) ισούται με το 1/100 της συνολικής του αξίας.
Το κυρίαρχο αυτό σύστημα «κόβει» λοιπόν, 100 χαρτονομίσματα, που στο σύνολό τους αντιπροσωπεύουν τη συνολική του αξία.
Στη συνέχεια, τα δίνει στην κεντρική του τράπεζα, που με τη σειρά της τα διανέμει, για χρήση, στις εμπορικές τράπεζες του μοντέλου μας. Εκείνες, με τη σειρά τους, τα δανείζουν για ένα χρόνο, στους πολίτες του υπό εξέταση μοντέλου, με επιτόκιο 5%. Στο τέλος του χρόνου (θεωρητικά πάντα) παίρνουν πίσω 105 μονάδες, που αντιπροσωπεύουν στο σύνολό της, τη συνολική αξία του συστήματος.
ΤΟΤΕ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΕΣ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕ ΤΟ 1/100 ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ 1/105 ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. 1/100 > 1/105 .
Ήδη το τραπεζικό σύστημα του κυρίαρχου αυτού μοντέλου, με εργαλεία το επιτόκιο και τον τόκο, απομείωσε την αξία του μοντέλου κατά πέντε τοις εκατό(!!!). - - -
Αυτό γίνεται διαρκώς και αδιαλείπτως από τις τράπεζες όλου του κόσμου, από το Μεσαίωνα, όταν οι Ναίτες εφηύραν το τραπεζικό σύστημα. ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΕΙΩΝΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ.
Δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς για «Νεοκεϊνσιανιστή», γιατί απλά ήμουν πάντα υποστηρικτής του αυτονόητου.
Με αφορμή ένα πρόσφατο άρθρο ενός οικονομικού συμβούλου του προέδρου Ομπάμα, στο «Ε», του Gerard Epstein, ο οποίος, χωρίς να κάνει ούτε μία αναφορά στον Κέϊνς, κατονόμασε και υπέδειξε τις Τράπεζες, το Τραπεζικό Σύστημα και τα Τραπεζικά Προϊόντα – Παράγωγα, ως τους μόνους υπεύθυνους για την παρούσα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, θυμήθηκα κάποιο κείμενο, που είχα δημοσιεύσει στο facebook, ήδη από την αρχή της κρίσης. Είχα γράψει τότε:
«Ήδη από το 1936, όταν εκδόθηκε η "Γενική Θεωρία" ο Κέϊνς (John Maynard Keynes) θεωρούσε και υποδείκνυε το νομισματικό και γενικότερα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ως τον ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ για την επίτευξη πλήρους απασχόλησης.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ τότε. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ σήμερα.
Ο Κέινς έγραψε το 1936, ότι ακόμα και η πιο ενεργητική και αποτελεσματική νομισματική πολιτική είναι ανίκανη να αντισταθμίσει την κερδοσκοπική ψυχολογία των αγορών χρήματος και κεφαλαίου και να διαμορφώσει ένα σταθερό και αρκετά χαμηλό επιτόκιο, ικανό να ενθαρρύνει το απαιτούμενο επίπεδο ιδιωτικής επένδυσης για την επίτευξη πλήρους απασχόλησης.
Το 2011, οι ισχυροί της Ευρώπης, αδυνατούν να εξασφαλίσουν ενεργητική και αποτελεσματική νομισματική πολιτική, ικανή να αντισταθμίσει την κερδοσκοπική ψυχολογία των αγορών χρήματος, με αποτέλεσμα τους "εκβιαστικούς" όρους δανεισμού, ...που υφίσταται η χώρα μας, τις ζοφερές αυτές μέρες που διανύουμε».
Άκουσα με ευχάριστη έκπληξη, ηγετικό στέλεχος της αριστεράς, να λέει επιτέλους το αυτονόητο: «Που βρήκαν οι ισχυροί της τρόϊκας τα χρήματα που μας δανείζουν σήμερα;» αναρωτιόταν το στέλεχος αυτό.
Και συνεχίζω εγώ. Τα χρήματα που έχει, διαχειρίζεται και δανείζει το κεφάλαιο, δεν «παρήχθησαν» από μόνα τους. Τα παρήγαγε η πραγματική εργασία, πραγματικών ανθρώπων. Το κεφάλαιο (σύμφωνα πάντα και με τη Μεγάλη Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος) δεν «αυγατίζει» ή και όταν το κάνει, το «αυγάτισμα» αυτό δεν αποτελεί πραγματικό και «υγιές» χρήμα. Άρα, αυτονόητο είναι ότι μας δανείζουν τα ίδια μας τα χρήματα.
Οι «κασσάνδρες» της αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής (κάποιοι και σε πολύ όψιμη πλέον ηλικία) ακόμα και σήμερα, δεν ντρέπονται να επαναλαμβάνουν χαιρέκακα, ότι σωστά τιμωρείται ο Ελληνικός Λαός, γιατί «για δεκαετίες ξόδευε περισσότερα από όσα παρήγαγε». Τα έχουμε μάλλον μπερδέψει. Που τα ξόδευε ο λαός; Στην τροφή του; Στο ντύσιμό του; Στη στέγασή του; Στην εκπαίδευση των παιδιών του; Στην υγεία του; Στη διασκέδασή του; Στα αυτονόητα δηλαδή; Και ποιος ή ποιοι εισέπρατταν (habeas corpus); Και τι τα έκαναν;
Στην πραγματική οικονομία – και όχι σε αυτήν των αριθμών και των συστημάτων – το «κεφαλαιακό αγαθό» είναι ό,τι παράγεται από την πραγματική απασχόληση. Το «κεφαλαιακό κακό» είναι ό,τι παράγεται από την εκμετάλλευση της αξίας της πραγματικής απασχόλησης. Τα δύο αυτά συγκρούονται από την αυγή της ανθρωπότητας, με το δεύτερο να υπονομεύει το πρώτο.
Και συνέχιζα τότε, στις παρατηρήσεις μου, στην αρχή της κρίσης:
«Ο Κέινς προτείνει το μοντέλο οικονομίας, όπου η επιχειρηματικότητα, οι εργαζόμενοι και το κράτος συνεργάζονται και δημιουργούν την αναγκαία ζήτηση, που με τη σειρά της εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση, άρα την εξασφάλιση των προς το ζην και ξοδεύειν, άρα την αύξηση του κύκλου των εργασιών, επομένως την αύξηση της ίδιας ...της απασχόλησης. Είναι ο μόνος υγιής κύκλος ανάπτυξης.
Η αφελής αντίληψη, που την υποστήριξαν - δεν πιστεύω να εξακολουθούν - αρκετοί "οικονομολόγοι", ότι η αγορά έχει την ικανότητα της αυτορρύθμισης, έχει αποτύχει παταγωδώς. Δεν έλαβε υπόψη της, ότι από την αυγή της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος δημιούργησε μόνος του συνθήκες ελέγχου μέσα από τις οργανωμένες κοινωνίες, που επέλεξε ο ίδιος να συστήσει. Χωρίς τους μηχανισμούς ελέγχου ήξερε ότι θα βασίλευε ο "νόμος της ζούγκλας".
Εάν δεν υπήρχε η ανάγκη της δημιουργίας κοινωνικών μηχανισμών διασφάλισης της δίκαιης κατανομής του "πλούτου" της "ομάδας" και της προστασίας των "αδύνατων κρίκων" της, ο άνθρωπος δεν θα οργανώνονταν ποτέ σε ομάδες, πόλεις, κράτη και ομάδες κρατών (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση).
Η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα, είναι ότι, σε αντίθεση με τα ζώα, που εξολοθρεύουν τα αδύνατα μέλη της αγέλης, ο άνθρωπος επέλεξε συνειδητά να προστατεύει τα αδύνατα μέλη της κοινωνίας. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η περιβόητη Οικονομική και Νομισματική Ένωσή της (ΟΝΕ) δείχνει αγελαία συμπεριφορά, το όλο εγχείρημα έχει μάλλον αποτύχει».
Και επειδή πολλοί (ειδικά στις μέρες μας) αναφέρονται στον Κέϊνς, χωρίς να γνωρίζουν τις θέσεις του, προσθέτω μόνο αυτό, που εγώ ονομάζω «το αυγό του Κέϊνς» (κατά το γνωστό «το αυγό του Κολόμβου»). Η συμβολή μου σε αυτό είναι μόνο παραστατική και αναλυτική. Η πρωταρχική ιδέα ανήκει στον Κέϊνς.
Ο Κέϊνς υποστήριξε ότι το κεφάλαιο (το χρήμα) δεν πρέπει να παράγει τόκο (δεν πρέπει να υπάρχει επιτόκιο ή στην εσχάτη των περιπτώσεων πρέπει να υπάρχει «λελογισμένο» -λογικό- επιτόκιο). Η ύπαρξη του τόκου «καταστρέφει» την αξία του κεφαλαίου! Δύσκολο να το καταλάβουμε. Ίσως όμως μετά το παράδειγμα που θα αναφέρω, να το κατανοήσουμε επιτέλους:
- - - Έστω, μία «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ». Όπου «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ένα κυρίαρχο κράτος, ένα κυρίαρχο σύστημα, ένα μοντέλο προς εξέταση, με τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές, με το εργατικό του δυναμικό, με την παραγωγή του, με τις αξίες του κλπ.
Έστω, ότι αυτό εκτιμάται ότι αξίζει σήμερα, συνολικά, 100 αντιπροσωπευτικές μονάδες. Τότε, σήμερα, η αξία της κάθε μίας αντιπροσωπευτικής μονάδας (δες συνάλλαγμα ή τραπεζογραμμάτιο του κυρίαρχου αυτού συστήματος) ισούται με το 1/100 της συνολικής του αξίας.
Το κυρίαρχο αυτό σύστημα «κόβει» λοιπόν, 100 χαρτονομίσματα, που στο σύνολό τους αντιπροσωπεύουν τη συνολική του αξία.
Στη συνέχεια, τα δίνει στην κεντρική του τράπεζα, που με τη σειρά της τα διανέμει, για χρήση, στις εμπορικές τράπεζες του μοντέλου μας. Εκείνες, με τη σειρά τους, τα δανείζουν για ένα χρόνο, στους πολίτες του υπό εξέταση μοντέλου, με επιτόκιο 5%. Στο τέλος του χρόνου (θεωρητικά πάντα) παίρνουν πίσω 105 μονάδες, που αντιπροσωπεύουν στο σύνολό της, τη συνολική αξία του συστήματος.
ΤΟΤΕ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΕΣ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕ ΤΟ 1/100 ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ 1/105 ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. 1/100 > 1/105 .
Ήδη το τραπεζικό σύστημα του κυρίαρχου αυτού μοντέλου, με εργαλεία το επιτόκιο και τον τόκο, απομείωσε την αξία του μοντέλου κατά πέντε τοις εκατό(!!!). - - -
Αυτό γίνεται διαρκώς και αδιαλείπτως από τις τράπεζες όλου του κόσμου, από το Μεσαίωνα, όταν οι Ναίτες εφηύραν το τραπεζικό σύστημα. ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΕΙΩΝΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ.
Δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς για «Νεοκεϊνσιανιστή», γιατί απλά ήμουν πάντα υποστηρικτής του αυτονόητου.
No comments :
Post a Comment