Υπηρέτης δύο αφεντάδων

"Ού δύναταί τις δυσίν Κυρίοιν υπηρετείν......( βλέπε εδώ) Δημοκρατίαν και Μαμωνάν (όπου Μαμωνάς ο αιγυπτιακός θεός του χρήματος)!
Παράφραση του γνωστού ευαγγελικού εδαφίου!

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ
ξεκαθάρισε, όπως διαβάζω στο real, ότι η Αθήνα έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις, τις οποίες οφείλει να εκπληρώσει, ασχέτως του ποιος έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας για να καταλήξει αφήνοντας αιχμές προς την Αθήνα : «Δεν είμαστε υπηρέτες μίας πολιτικής ιδεολογίας, είμαστε υπηρέτες της οικονομικής σταθερότητας».

Και για μια ακόμη φορά αισθάνομαι σαν τον "υπηρέτη των δύο αφεντάδων" του Μολιέρου!
Με θυμάμαι να προσπαθώ να εξηγήσω σε εκπαιδευόμενους στο ΕΚΔΔΑ μετά από εισήγησή μου, ήδη από το 2002 (ναι δεν είναι λάθος, ήδη από τότε που μόλις είχαμε μπει στο καλάθι του κοινού νομίσματος) ότι δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο κυρίους, τη δημοκρατία μας και το χρήμα- την οικονομία που θα ελέγχεται και θα μορφοποιείται από εξωγενείς παράγοντες κάπου στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη ή όπου αλλού- και ότι σίγουρα θα συγκρουόμασταν πολύ σύντομα, με τα κέντρα που έχουν τα "κλειδιά του ταμείου"!
Υπήρχε πάντα "δημοκρατικό έλλειμμα" στην ΕΕ. Με την ΟΝΕ το πράγμα χειροτέρεψε μέχρι που έφθασε στο απροχώρητο. Ο γιαλός είναι στραβός και δεν αρμενίζουμε εμείς στραβά! Έπρεπε πρώτα να προχωρήσει η εμβάθυνση και η ουσιαστική ενοποίηση της ΕΕ και μετά να ακολουθήσει η ΟΝΕ. Αλλιώς πρόκειται για Τερατογέννεση, αποτέλεσα της οποίας αντικατοπτρίζει η δήλωση της κας Λαγκάρντ, απολύτως σωστή ...για την πλευρά της, άδικη όμως για τη δημοκρατία και τη χώρα που την γέννησε!
Να θυμηθούμε λίγο και τον θεωρητικό της δημοκρατίας και τον περίφημό του "Επιτάφειο του Περικλέους" τον ύμνο αυτόν στο δημοκρατικό πιστεύω "Χρώμεθα γαρ πολιτείαν ...και δια μη ες ολίγους αλλά ες πλείονας... Δημοκρατία κέκληται".
Αλλιώς τι νόημα έχουν οι εθνικές εκλογές; Τοπικό και πολιτιστικό; Κάτι σαν δημοτικές ή περιφερειακές να πούμε;

Η επιλογή είναι η εξής:
Εάν θέλουμε να παραμείνουμε μέσα στο ευρώ και κατ'επέκταση και μέσα στην ΕΕ, ισότιμα και σωστά, πρέπει να σταματήσουμε τους θεατρινισμούς και να συμπλεύσουμε με τους κανόνες της κοινής νομισματικής και οικονομικής πολιτικής, να εκσυγχρονίσουμε το κράτος, να περικόψουμε τις "κομματικές" - μικροπολιτικές δαπάνες, να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό και να πορευτούμε "ευρωπαϊκά". Στην περίπτωση αυτή πρέπει να ξεχάσουμε τις εκλογές μας, γιατί αυτές δεν έχουν να κάνουν με την ευρωπαϊκή μας υπόσταση, αλλά μόνον με εσωτερικά μας θέματα, όσα και μόνο δεν επιρρεάζουν την οικονομική και νομισματική ένωση.
Εάν θέλουμε να μιλάμε για εθνική υπερηφάνεια και αυτοδιαχείριση που πηγάζει από τις εθνικές εκλογές, πρέπει να ξεχάσουμε το κοινό νόμισμα (εάν έχουμε τα κότσια) και να πορευτούμε μόνοι μας.
Όλοι όμως συμφωνούμε ότι αυτό το τελευταίο, είναι το πλέον καταστροφικό, από κάθε άποψη- οικονομική, κοινωνική αλλά και εθνική/γεωπολιτική!
Άρα δεν έχουμε επιλογή στην ουσία και ας συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα: οι εθνικές εκλογές είναι εσωτερική μας υπόθεση και το όποιο αποτέλεσμά τους δεν ενδιαφέρει τις άλλες "επαρχίες" της Ένωσης, δηλαδή τα άλλα κράτη μέλη, που ας μην το ξεχνάμε, πολλά από αυτά ταλανίζονται και τα ίδια από παρόμοια προβλήματα.
Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Η κοινοτική αλληλεγγύη δεν είναι μονόπλευρη!