ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι άριστοι και οι αρεστοί!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Οι άριστοι και οι αρεστοί!
Ένα γράμμα και μια αλλαγή τόνου και όμως μια τεράστια απόσταση, ανάμεσα σε δύο έννοιες, σε δύο καταστάσεις, που αποτελούν ενδημικό πρόβλημα της δημοκρατίας από γεννέσεώς της. Το να αγνοούνται οι άριστοι και επιβραβεύονται οι αρεστοί! Το συναντήσαμε στην ελληνική αρχαιότητα, κατά κόρον όμως στην τελευταία περίοδο της δημοκρατίας στη Ρώμη, αμέσως πριν την οριστική της κατάλυση και την αντικατάστασή της από την απροκάλυπτη εξουσία της δύναμης, την αυτοκρατορική εποχή, που με τη συνέχισή της και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, διήρκησε περίπου χίλια πεντακόσια χρόνια! Η αρχή του τέλους της Δημοκρατίας έγινε τότε, στα χρόνια του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα, του Κατιλίνα, του Πομπήιου, του Κλώδιου και φυσικά του μεγάλου pater patriae Κικέρωνα και σηματοδοτήθηκε από την απροκάλυπτη και με κάθε τρόπο και μέσο επικράτηση των αρεστών, των δημαγωγών, σε βάρος των άριστων, των ηθικών και ενάρετων δημοκρατών. Και αυτό σήμανε το τέλος της Δημοκρατίας.
Θέλω να επισημάνω τις ομοιότητες με το σήμερα. Υποσχέσεις που χαιδεύουν τα αυτιά. Συνθήματα. Πρόσβαση σε κομματικούς και άλλους μηχανισμούς. Αυτά είναι τα μέσα για επικράτηση στις εκλογικές μάχες. Το να είναι κάποιος ευγενής, έντιμος και ειλικρινής αποτελεί ίσως και μειονέκτημα. Χλευάζεται και λοιδωρείται. Του αφαιρούν το λόγο. Δεν τον αφήνουν να ολοκληρώσει πρόταση. Του θάβουν την αλήθεια. Το είδαμε πρόσφατα σε συνέντευξη και το ζούμε καθημερινά στις τηλεοράςεις. Και τι μένει; Η επιστροφή στα σπήλαια, όταν η ανάγκη της οργάνωσης γεννούσε τις πρώτες διοικητικές δομές, και τότε κάποιος, μυϊκά δυνατότερος, σήκωνε το ρόπαλο και επέβαλε την εξουσία του. Τα σύγχρονα ρόπαλα δεν είναι από ξύλο. Είναι ηλεκτρονικά, επικοινωνιακά, οικονομικά, κομματικά. Ζεις και δουλεύεις και προσφέρεις μια ολάκερη ζωή, διαπρέποντας μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα, ποστάρεις και εισπράττεις καμιά δεκαριά "αρέσει" από καμιά δεκαριά ανθρώπους. Και βγαίνει κάποιος/α με κύριο όπλο τις κομματικές προσβάσεις και εισπράττει χιλιάδες! Και φυσικά είναι αυτός/ή που θα επιβληθεί και στην κάλπη. Και σε πιάνει κατάθλιψη, όχι για σένα, αλλά για την απαξίωση της αλήθειας! Και σκέφτεσαι: Ταλαίπωρη Δημοκρατία. Δε σου πρέπει τέτοια μεταχείριση. Και αναλογείσαι τι έγραψε Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ (Περικλέους Επιτάφιος, Β’, 37) που έδωσε τον κλασσικό ορισμό της δημοκρατίας: «…Χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται…». ..... δηλ...37. Έχουμε δηλαδή πολίτευμα, το οποίο δεν ζηλευει/αντιγραφει τους νόμους άλλων, περισσσοτερο δε εμείς οι ίδιοι είμαστε υπόδειγμα σε μερικούς παρά μιμούμαστε άλλους. Και ονομάζεται μεν δημοκρατία, γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων. ....
ΕΙΝΑΙ;;;;;;